თეონა ქუმსიაშვილი

თეონა ქუმსიაშვილი (27.01.1984 - 22.07.2010) პოეტი, კომპოზიტორი, მომღერალი

ინათებს, ჩემო

ინათებს, ჩემო, შენზე ფიქრებით
გულს უშენობა შემოსჩენია.
სად არ ვიძიე, სად არ ვიკვლიე, –
წამალ არავის მოუგონია.

დარდმა აავსო ჩემი სამყოფი,
მე შენი ხილვა მომწყურებია.
მოდი და, იქნებ, ამ გულს უშველო –
არავინ უნდა, მომმდურებია.

არც როდის იყავ საჩემოს, ვიცი,
ლამაზ თვალები სხვა რამდენია.
შენ ვერ გიამბე, ღამემ კი იცის,
ცრემლები ღვარად რად დამდენია.

სახეტიალოდ გზები მეძახის,
მესაიდუმლე მთა გამხდენია.
ღამდება, ჩემო, კიდევ დავითვლი
რამდენ უშენოდ გამთენებია.

შენ ვერ გიამბე, ღამემ კი იცის,
რამდენ უშენოდ გამთენებია.


გელა დაიაური და თეონა ქუმსიაშვილი

აქ დავდოთ თეონა ქუმსიაშვილის ლექსები, – ალბათ, რაც სიმღერებიდან გაიშიფრება ტექსტურად.

ეს სიმღერა მოვისმინოთ აქ – https://www.youtube.com/watch?v=tWwlxZlzPuU&feature=related

მიყვააარს გულშიიიიი! ( <3

"ეს არქაული ტემბრი არის ღმერთის წყალობა და რა ბედნიერია ერი, ვისაც დღეს კიდევ მიეცა ეს ხმა სამყაროდან. ასეთ ხმას არ შეიძლება გამოსცემდეს მიწიერი არსება. სასწრაფოდ მაჩვენეთ ეს გოგონა!"

ჰანს ფიუეგი,
ბაზელის უმაღლესი მუსიკალური კოლეჯის დირექტორი



თეონა ქუმსიაშვილი - "გაზაფხულს".
ლექსი: ვაჟა-ფშაველასი.

თეონა ქუმსიაშვილი

ო, როგორ მეწადა...
(სიმღერა)

ო, როგორ მეწადა მე შენი ხილვა და...
უშენოდ სუსხია, უშნოდ ყინვაა.
ეგ ნაკვალევი ხომ დამრჩება იარად.
იქნება არც იყავ, იქნება ხილვა ხარ.…
შენს ღიმილს მიაგავს ეს ცა და ღრუბელი,
ფიქრები თანდათან ისხამენ იარაღს...
და შენ კი წახვედი ჩუმი და უქმელი,
შენს სახელს ვარქმევდი ამ მთას და იალაღს.
შენს თვალებს ვადარებ, თუ რამ ლამაზია,
რამდენ დღეს დავითვლი, რამდენს არამზიანს.
მე ამ გულის მეტი არა მაბადია,
ეგ გამოხედვა კი ისე ამაყია.
ო, როგორ მეწადა მე შენი ხილვა და...
ფეხდაფეხ მოგყევი, ტყე იყო თუ ყანა.
ვეღარსად გიპოვე, თუმცა კი, ძვირფასო,
შევძარი მთები და შევძარი ქვეყანა.
აღარ მოიგონო გზა აქეთ სავალი,
არავის არ ჰკითხო ამ მთების ამბავი,
როს თეთრად დამათოვს, დადგება ზამთარი,
ბუხრისპირს დარჩება სათქმელად ზღაპარი...

2013 წლის 2 ივლისს, 19:00 საათზე გამომცემლობა "საუნჯე", ტექნიკური უნივერსიტეტის სტუდენტური თვითმმართველობა და ა(ა)იპ "ჩვენი ფშავი" ტექნიკური უნივერსიტეტის თეატრის დარბაზში აწყობენ თეონა ქუმსიაშვილის წიგნის და აუდიო დისკის"უფლისჩიტა" წარდგინებას.
საღამოზე თეონას გაიხსენებენ მისი მეგობრები და ახლობლები. თეონას და მისდამი მიძღვნილ სიმღერებს შეასრულებენ ანსამბლი "შავნაბადა", დათო არჩვაძე, დები ნაყეურები და ზვიადაურები, ქეთი ვარდიაშვილი და ქეთა წიკლაური.
წარდგინებაზე გაიყიდება საუნჯეს მიერ გამოცემული წიგნი "უფლისჩიტა", რომელსაც ახლავს აუდიო დისკი თეონას სიმღერების ჩანაწერებით.
საღამოზე დასწრება უფასოა.

ბმული:
* https://www.facebook.com/events/1390089254538714/1393285564219083/?notif_t=plan_mall_activity

წიგნის დასახელება – "უფლისჩიტა" (თან ერთვის თორმეტი სიმღერის დისკი)
ავტორი – თეონა ქუმსიაშვილი
გამომცემლობა: “საუნჯე"
გამომცემელი - ვაჟა წოწკოლაური
რედაქტორი - მარიამ ხუცურაული
ყდის დიზაინი - თეა აკობია
ყდა – მაგარი
ISBN 978-9941-442-74-2
გვერდების რაოდენობა - 129
გამოცემის წელი: 2013

მიხო მოსულიშვილი -- „მიყვარდა მე, ძალიან მიყვარდა ეს ხმა...
ისიც ვიცოდი, რომ ეს იყო ხმა მღაღადებილსა უდაბნოში და ამიტომ უფრო მიყვარდა...
მე ბედნიერი იმით ვარ, რომ ვიცნობდი კიდეც, -- ქუმსიაშვილების დიდი გვარის ჩამომავალი იყო და მოუდიოდა ეგეთი სიმღერა, თავისით მოუდიოდა...
რაც აღარ არის, მით უფრო მიუახლოვდა თავის სამშობლოს და...
გიყვარდეთ თეონა ქუმსიაშვილის სიმღერა, -- ამასღა ვიტყვი და, კიდევ -- გელა დაიაურს დიდ გაძლებას ვუსურვებ... ეს ცხოვრება სხვა არც არაფერია, დიდი გაძლებაა მარტო...
და როგორც ძველი ბერძნული ტრაგედია სულს უხვეწავდა და აძლიერებდა მაყურებელს, ასევე თუღა გვიშველის თეონა ქუმსიაშვილის დარჩენილი ლექსები, თუნდაც ეს:

მეც ჩავეხვევი უფსკრულის ნისლთა

მეც ჩავეხვევი უფსკრულის ნისლთა,
მერე მოვყვები ზღვასავით ლიცლიცს...
ნუ მეტყვი, თითქოს სათქმელი ითქვა,
თითქოს მშვენება ჩემთვის ვერ იცლის.
მეც ავმღერდები უცხო არილით,
შევძლებ, ორიოდ სტრიქონიც ვწერო.
მეც ვინარნარებ მინდვრად ქარივით,
თბილ ქვეყნად წავალ, ვით თეთრი წერო.
მეც შევძლებ, ვინმე მოვხიბლო ერთი,
თუ შემეწევა მაღლიდან ღმერთი..."




თეონა ქუმსიაშვილი

ნუ ყმუი, ქარო, ტიალო

ნუ ყმუი, ქარო, ტიალო,
ნუ მოიყოლებ ავდრებსა,
მიტირის გული ბეჩავი,
ნუღარ აუშლი დარდებსა.
ან ნეტავ რისთვის მოსულხარ,
სიკვდილს მაგონებ ავ-ბნელსა.
შინ შამო, დაჯე, მიამბე,
როდის შამაბამ საბმელსა.


არაგვი არაგვს შეხვდება

ნეტავ შენ, შავო არაგვო,
აღარც რამე გაქვს სანაღვლო.
უყვარხარ არაგვს თეთრასა,
არავის ასდევ სამადლოდ.…

წამოხვალ გულის სწორთანა
ლაღი, არავის მსმენელი,
შენ ყოფას ნატრობს ქვეყანა,
ყველაა შენი მქებელი.…

ნეტავი, შენი ბედ მამცა,
მეც მყავდეს ეგეთ მხლებელი,
თქვენი ტრფიალი შემშურდა,
ვიქეცი ზეცის მვედრელი...



მარტო სიმღერით გითხარ...

(ქართველ ემიგრანტებს)

სულ შენი იყოს, მინდა,
ეს ნაწამები სული.
ვეღარც სიტყვებით გითხარ
ამდენი სიყვარული...
შორი ხარ ეხლა ჩემთვის,
უფრო ტკბილი ხარ, ეხლა.
სხვისი გულისა რა ვთქვა,
ეს გული შენთვის ფეთქავს.
სიცოცხლე იმად მიღირს,
გეფერო უფრო მეტ ხანს.
ჩემო სამშობლოვ, ტკბილო,
ოღონდაც შენი მერქვას.
თუნდაც გამრიყოს ბედმა,
მოგეფერები ყველგან.
ეს სუნთქვაც შენი იყოს,
ოღონდ ქართველი მერქვას.
სულ შენი იყოს, მინდა,
ეს ნაწამები სული.
მარტო სიმღერით გითხარ,
ამდენი სიყვარული.