O, FRÄULEIN... (ემილის)
ეს ჩემი სისხლი ჩრდილოეთის ოკეანეა,
ეს გულის ფორმის აისბერგიც ვერ მოვიცილე,
გეწყინათ, ვნანობ, მაგრამ ვაი, რომ გვიანია,
ო, ფროილაინ, ნაცნობია თქვენი სიცივე.
მე ის გადმოგდეთ დინებებით ცივი, წყალქვეშა,
სუსხი ალპების ჩემსკენ მოაქვს მშფოთვარე რაინს,
ო, ყინულების დედოფალო, ტკივილს აკვნესებთ
თუ ეს ზვირთების ხმაურია, ო, ფროილაინ?!
მე გადავლახე... პარიზია, ბობოქრობს სენა,
ბორგავს ტაძარში კვაზიმოდო - ესეც მე ვარ და
უმანკო სისხლში ჩამეწვეთეთ უაზრო სენად
მე ვარ ის მღვდელიც, რომ გაგწირათ, ო, ესმერალდა!
მიხმობს ბასკეთი, იბერია და პირენეი,
და მეოცნებე სახით ვგავარ მწუხარე რაინდს,
ანდალუზია - ილუზია დაპირებების
რომლებიც ვეღარ აგისრულეთ, ო, ფროილაინ.
მაგრამ მე უფრო მაჯადოებს თქვენში სამხრეთი -
თქვენ ელვარებდით, მე ვდნებოდი, მოვგავდით გიჟებს,
მაგ თვალებიდან მოგზავნილი დამესხა რეტი,
ო, ფროილაინ, თქვენ შეშალეთ მბორგავი ნიცშე!
მე ახალგაზრდა ვერტერი ვარ, უფრო - ველური,
მე დაგირბიეთ მყუდროება ძვირფასო ლოტე,
ჩემი ფხიზელი სული გიჟურ ვნებებს ვერ უვლის,
ო, ფროილაინ, მგონი დროა, მივბაძო ლოთებს.
თუმცა გრძნობები ეხეთქება წყეულ სამკუთხედს,
სინდისი ჩემი ქართულია უფრორე მაინც,
გაჰყევით საქმროს, მე უბრალოდ ლექსით გაკურთხებთ,
და ყივჩაღს ჩემში თავს გავუპობ, ო, ფროილაინ!
Home 
