ქართული

სიმწვანე დიდ აღმართებს აივლის
და კალთაზე ეამბორება
მწვერვალთა მარადიულ სითეთრეს

***
ღვთისმშობელი_
მშვენიერი
და ხალისიანი
როგორც გაზაფხულის
პირველი დილა...

***
მაგრამ ისე სტკიოდა გული
ეკლის გვირგვინი რომ დაადგეს
არც გაუგია...

***
და არც დარდი გაკლია_
დავიწყებული ეკლესიის
ზარივით მძიმე...

***
მათხოვარი საკუთარ
ჩრდილს
უმზერს თავდახრილი
და მისი ხელისგული
შენ მოგჩერებია.
***
შემოვიდოდა მამა
მუხლისთავზე
თოვლიან ქუდს დაიბერტყავდა
და ორთქლი მოჰყვებოდა
ჩექმიდან ამოღებულ ფეხს.
***
კაბა გაიზარდა
და გზადაგზა
მოაკლდა ყვავილები.
***
უხმოდ მიფრინავენ
და ღმერთის სიტყვებივით
უხდებიან ჩიტები ერთმანეთს.

***
ღრუბლის ტალღები გასხივოსნებული
გადაიარა და არ გაუგია
რომ იმ ღრუბლის ქვემოთ
უფსკრულია ბნელი და მაღალი.
***
იმ ქვეყანაშიც სიყვარულმა
თუ არ გიმეგზურა
შენს სამარეზე ყვავილები
არ გამოჩნდებიან…
***
უძვირფასესი წიგნების თაროზე
დედის თითისტარი და მამის ხანჯალი
ქარქაშში ჩაკიდებულ ელვასავით.

***
ღმერთის თითებივით
სხვადასხვა ზომის
და ერთმანეთზე მშვენიერი
სალამურები...
***
მდინარის სიხარული ისაა
შეყვარებულთა
ჩრდილები რომ გადაუვლიან
და ღმერთის სითბოს აგრძნობინებენ.
***
ვერ შეარიგა ხიდმა ნაპირები
(აქეთ-იქით გაუსხლტნენ)
და ადიდებულმა მდინარემ წაიღო.
***
სიტყვებს ისე ალაგებ
როგორც ღმერთი ყვავილებს
ბილიკის გასწვრივ...

***
ზღვა როცა მშვიდია
ხეები უფრო ანათებენ
და ბინდი
მკრთალდება ღრუბელში.
***
მაგრამ რომელიღაც თაიგულს
სამოთხეში
კრაზანა შემოჰყვა...
***
ღმერთმა
იცის იმ ფერის სახელი
სიმღერისას
გულზე რომ გადაგდის.

***
წიგნი დაიხურა
ლოგინი გაიშალა
დადუმდა ონკანი
და გაუჩინარდა ბნელში
ნათურა თავდახრილი.
***
უცებ მქისე ხმაურით
გაიღო ფანჯარა
და კედელს მეზობლისას
სილასავით შემოჰკრა
სინათლის ანარეკლი.
***
სივრცეში-ღრუბელი
ღრუბელში-მე
და ჩემში
ტკივილი ისვენებს.