ქართული

***
დედის წიაღიდან
დროულად გამოდის
ხოლო შემდეგ...

***
არადა_
რა ადვილი სათქმელია
“ზის კაცი მაგიდასთან.”

***
ბოლო ღერები და წვეთები
ბუდე მოწნულია
ხარობენ_ერთმანეთში დაფრინავენ.

***
ცის სიჩუმე ჩაერია
ხეების საუბარში
უცნაურად განათდა უღრანი.

***
ცა უფრო განათდა
როდესაც ღმერთმა
დაგიძახა ადამიანიდან.

***
გარდაიცვალა მეფე
და იმ ქვეყანაში
აჩრდილები შეკრიბა საომრად.

***
გაღუნულ_დაჟანგული
ქარქაშიდან გამოძვრა ხოჭო
აბლაბუდის ბერეტით.

***
ნათქვამი_არა
უთქმელი
ახსოვდა სიკვდილამდე.

***
დედის სამოსს გაგონებს
შემოდგომის ღრუბელი
მზით გახუნებული.

***
ყვავილს ხელისგულის
სითბო გადაუსვა
და მათ შორის
ფუტკარი გაირინდა.

***
ან იმ სასწაულს
როგორ გადმოსცემ
ღრუბლები რომ
ნათდება ქვემოდან
და მზე ჯერ არა ჩანს.

მიწისძვრა
----------
ყვავილიდან ფრთანატკენი
ფუტკარი ჩამოვარდა
მდინარემ წაიღო
ჩრდილის ღილი
სინათლეს აწყვეტილი.

***
“რატომ?” იქ გაისმის
სადაც არ იცნობენ
ერთმანეთს გულები.

***
სიცრუემ
მშიერი ფრინველივით
სიმართლის ნამცეცები აკენკა.

***
საიქიოში იგრძნო დედამ
შემოსვლა შვილისა
და ჩრდილი გაებზარა.

***
ღმერთის თითებივით
სხვადასხვა ზომის
და ერთმანეთზე მშვენიერი
სალამურები…

***
როდესაც ცისარტყელამ მონათლა
სიხარულისაგან შვიდი თვალი
გაეხსნა სალამურს…

***
რომელი უფრო მშვენიერია
ღვთისმშობელი თუ
სამოთხის გაზაფხული?

***
გუშინ გუშინწინ
ამასწინათ_
თითქოს ჭაში ჩადიხარ.

***
ღრუბელი დაიბინდა_
თითქოს მის სიღრმეში
ლამპას ჩაუწიეს.

***
ყვავილები მხოლოდ ერთხელ_
გარდაცვალებისას
ხუჭავენ თვალებს…

***
ჰორიზონტების იქით და მაღლა
სინათლე გალამაზდა_
გაზაფხულის დღეები მოდიან.

***
განსაცდელის დროს
უფრო ახლოს
მივდივართ ერთმანეთთან
როგორც ზამთარში
მდინარის ნაპირები.

***
დედა აკვანთან
ვით წყაროსთან
ხე აყვავებული.

***
ვარსკვლავების მოყვასი თუა
მეხიც რომ დაეცეს
უფრო გაბრწყინდება გული.

***
და შიგნიდან დააკაკუნა.
“მობრძანდით”,-სამყაროს ხმა
შემონათდა პატარა ოთახში.

***
სევდა-ლამაზი და ნათელი
როგორც ბინდი
ვარსკვლავებს შორის.

***
პოეტის ხალათი-ძველისძველი,
ძმობილის ნაჩუქარი,
თითქოს შემოდგომის
ჩრდილისგან შეკერილი.

***
ფანდური-ღვთაებრივი კუნძული
ყველაზე მშვენიერი,
ყველაზე ბედნიერი სამების.

***
როცა ქარიშხალია,
არწივი მაღლა-მაღლა მიფრინავს,
ყორანი დაბლა-დაბლა ეშვება.

***

ბავშვი დაიბადა-
ჯერ ღმერთმა დალოცა
და მერე-
სიცოცხლემ და სიკვდილმა.

***
ცა,გულში ანთებული,
დედის წიაღიდან გამოგყვა-
უამისოდ ბრმა იქნებოდი…

***
ორწერტილი- ყველაზე უბრალო,
ყველაზე უანგარო,
ყველაზე გულახდილი ტყუპები.

***
წერტილებმა და მძიმეებმა
ტირესა და ძახილის ნიშნისგან
ჯვარი შეკრეს
და კითხვის ნიშნის სამარეს დაადგეს.

***
იმ ქვეყანაშიაც
გავათბობთ ერთმანეთს
საძირკვლის ქვებივით.

***
ბაბუაწვერაზე მძიმე
არასოდეს ყოფილა
საფულე დედისა.

***
მაგრამ ზოგი მწვერვალი
იმისთვის არსებობს
რომ მზერით შეეხო მხოლოდ.

***
წიგნი დაიხურა
ლოგინი გაიშალა
დადუმდა ონკანი
და გაუჩინარდა ბნელში
ნათურა თავდახრილი.

***
უცებ მქისე ხმაურით
გაიღო ფანჯარა
და კედელს მეზობლისას
სილასავით შემოჰკრა
სინათლის ანარეკლი.

***
პასუხმა სივრცე გაუნათა
და კითხვის ნიშანი
გაიშალა და სანთელს დაემსგავსა.

***
ბიჭმა შორიდან გაუღიმა
და სანთლის ალივით
შეირხა გოგო...

***
აიწონა-დაიწონა:
დარდი და სიხარული
სიყვარულის საქანელაზე.

***
როგორ გაიხარებს
გამოღვიძებისას
ფრინველი
რომელსაც დაესიზმრა
რომ ფრთები აღარა აქვს.


***
თოკი გაუწყდა
ფიქრი_არა
და იმ ფიქრთან ერთად
წინაპრებთან
მივიდა მთამსვლელი.

***
დადუმდა სივრცე
და უფრო გალამაზდა
ხმები და ექოები.

***
იცინის როგორც იასამანი_
მწვანე საყელოში
მზის წვეთები რომ ჩაუცვივდება.

***
ვის ახსოვს წვიმა
ერთი ღრუბლისაგან
ან_სიტყვა
ერთი ბაგით ნათქვამი.

***
ცხოვრება-ხანჯალი
დარდი და სიხარული-
ვით ხანჯლის პირები.

***
სამკაულები_
მზიან წვიმას
რომ მოგაგონებენ
და გვირილასავით
მბზინავი საათი.

***
ზომითა თუ ხასიათით
სხვადასხვანი არიან
საათის ისრები
მაგრამ ერთ ფუძეზე
შეხმატკბილებულად ცხოვრობენ.

***
ხე ბედნიერია-
ქარისაგან
ნატკენ კენწეროზე
შეყვარებული ფრინველები
რომ ჩამოსხდებიან.

***
ხვლიკი ზვინის
სიღრმიდან გამოძვრა
თბილ ქვაზე წამოგორდა
და ტკბილად ჩაეძინა-
მოსულა გაზაფხული.

***
ყოველთვის
როცა ფურცელთან მიდის
ქუდს იხდის კალამი.

***
დედის მანდილი-
ღმერთის სითბო
ქსოვილად ქცეული.

***
მდინარეში-ნავი
ნავში-ადამიანი
ადამიანში-ოკეანე
ცეცხლწაკიდებული.

***
ზურგს უკან
ხელებდაწყობილი
უსაქმური ადამიანივით
დაბაჯბაჯებს
ფრინველი ქვიშაზე.
***
მრავალწერტილი
ცრემლს გაგონებს:
ხან-სიხარულისას
ხან...
***
პოეზიის მწვანე ხელებში
სიყვარულის
თეთრი ჩირაღდანი
ერთად მგალობელი
ჩრდილი და სინათლე.

***
ჩრდილი ჩრდილს მოეხვია
და სინათლის სამკაულები
უსახსოვრეს ერთმანეთს.

***
ღრუბელი
ერთ ადგილზე მოძრაობს
დამშვიდდნენ ხეები
ბუმბული დალაგდა.

მტრედები
------------
ჯერ თავები შეახეს ერთმანეთს
მერე-ნისკარტები
თვალებად თითქოს სიხარულის
ცრემლები ასხიათ.

***
ზოგი ექო
გულში იძირება
და ზოგი-სივრცეში.

***
მზე და გვირილები
იქარგება
ქათქათა ტილოზე
და სიხარულისაგან ციმციმებს
ნემსი-შვილიშვილი შუბისა.

მიწისძვრა
-------
ჰაერს ბუდე ეტკინა
ფეხქვეშ
კენწერო გამოეცალათ
და ღრუბელში
შეფრინდნენ ჩიტები.

***
ქარმა ხეს აქა-იქ
შერჩენილი
ნაყოფი მოსწყვიტა
ხოლო შეყვარებული
ფრინველები-ვერა.

***
სადღაც თოფმა იჭექა
და სტრიქონი შეჩერდა
იმ ნაკადულივით
კალაპოტში
ლოდი რომ ჩაუდგეს.

***
ფრთები რომ ჰქონდეს_
სივრცეს შერჩებოდა
სიცოცხლის ბოლომდე.

***
ხე წაიქცა მაგრამ ბუდე
ჰაერში დარჩა
ღმერთის ხელისგულზე.

***
გაწვიმდა…წამოდგა
გაშალა ფრთები
და ბუდის
გუმბათივით მოჩანდა.

***
ლომი მზეს უყურებდა
და არ გაუგია
როგორ გადაახტა კალია.

***
საერთო ტკივილი
როგორც ბზარი
ფრესკისა და კედლისთვის.

***
ყვავილოვან მინდორზე
იჩხუბეს
და ზვავზე გადავლისას
შერიგდნენ.