აქ ლაპარაკობენ ნინი და ბობო

nini said...
ბობო, შენ ადრე მითხარი, შეგიძლია კითხვები დამისვაო.
როცა ძალიან, ძალიან, ძალიან, საშინლად, სასტიკად იღლები... მაშინ რას აკეთებ ხოლმე, ბობო?
ფიზიკურ დაღლას არ ვგულისხმობ. არც პირადულ შეკითხვას გისმევ. უბრალოდ,რა უნდა ქნას ადამიანმა ამ დროს?


ძალიან რომ ვიღლები, თან ფიზიკურად კი არა, ფსიქოლოგიურად, მაშინ რას ვაკეთებ, ხო?
რამაც ეგრე დამღალა, ვცდილობ, იმაზე აღარ ვიფიქრო.
და რომ აღარ ვიფიქრო, სხვა რამე უნდა ვაკეთო.
თუ სანადიროდ ვერ წავედი, თუ ვერ ვიმოგზაურე, მაშინ უნდა დავლიო.
რა ვიცი, მე სმა მშველის - გავინავარდებ ხოლმე ჩემებურად...
და კიდევ შეიძლება იმისი სრულიად საპირისპირო რამე ვაკეთო - მაგალითად:
რომანს ვწერ და ისე გადამღალა, რომ გახედვა აღარ მინდა იქითკენ, ხო?
წავალ და ალბერტ აინშტაინის, ვერნერ ჰაიზენბერგის ან ნილს ბორის ნაწერებს წავიკითხავ თეორიულ ფიზიკაში, ან გეოლოგების ნაშრომებს - ესეც მშველის ხოლმე. ამათ კარგი აზროვნება იციან და ეს მიყვარს ძალიან. და ამ მხრივ კარგი მშველელები არიან ფილოსოფოსები - დაწყებული დიოგენედან და ნიცშეთი დამთავრებული...
მე ფანქრით რაღაცეების ხატვაც მიყვარს - ადრე ფერებსაც ვყიდულობდი ხოლმე და ფუნჯებით ვხატავდი...

და მე ახლა კარგი "ნოკია" მაქვს - იმით კარგი სურათების გადაღება შეიძლება, როცა შენი გუნებისად მოგზაურობ. ესეც კარგი საქმეა, - რომ გიშველის, ისეთი.
და აღარაფერს გეუბნები ჩემ ხოხბებზე - ბედნიერებაა იმათი მოვლა და სმენა, როგორი კრუალი იციან, როცა ვინმესი ეშინიათ ხოლმე. ანდა დილით კარს რომ გავუღებთ, რა ლამაზად მოფრინავენ გარეთ. ჰო, კი არ გამოდიან ქათმებივით და ინდაურებივით, მოფრინავენ...

სურათზე ულამაზესი კოლხური ხოხობი მიჭირავს - ნახე რა მშვენიერია!

და გუშინ ვფიქრობდი, რომ სიამოვნებით მოვუვლიდი კიდევ შვლებს. სულ ის მახსენდება, - მე, მამაჩემმა და ჩემმა ძმამ რომ ვნახეთ ზიარის ტყეში აი, ასეთი შვლის ნუკრი.
და აღარაფერს გეუბნები ჩემ ხოხბებზე - ბედნიერებაა იმათი მოვლა და სმენა, როგორი კრუალი იციან, როცა ვინმესი ეშინიათ ხოლმე. ანდა დილით კარს რომ გავუღებთ, რა ლამაზად მოფრინავენ გარეთ. ჰო, კი არ გამოდიან ქათმებივით და ინდაურებივით, მოფრინავენ...

სურათზე ულამაზესი კოლხური ხოხობი მიჭირავს - ნახე რა მშვენიერია!

და გუშინ ვფიქრობდი, რომ სიამოვნებით მოვუვლიდი კიდევ შვლებს. სულ ის მახსენდება, - მე, მამაჩემმა და ჩემმა ძმამ რომ ვნახეთ ზიარის ტყეში აი, ასეთი შვლის ნუკრი.

ნინიმ დამიწერა:

ბობო, შენი დონე - არაჩვეულებრივი ცოდნა, ინტელექტი, აზროვნება, გაუთავებელი ფიქრი და, როგორ ვთქვა, სიღმეში ასე ჩასვლა - ხანდახან მაინც ხელს არ ''გიშლის'' ცხოვრებაში, არ გირთულებს ცხოვრებას? დიდი პიროვნებისთვის ნიჭი და გამორჩეულობა, აზროვნების სიღრმე, რამდენად ხდება ან როდის იქცევა ტვირთად და ხელისშემშლელად?

რა ვიცი, ნინი, მე მგონი, ჩვეულებრივი ვარ...
და პრობლემა მაშინ მექნებოდა, ჩემი თავი რომ განსაკუთრებული მეგონოს - და ვეღარ გავარჩიო, როგორ ველაპარაკო ჩემუბნელ ლოთს და რომელიმე ინტელექტუალს...

ნინი -

ნეტავ, რა ბედი ეწია ბობოს ახალ პიესას?

არჩანდა wrote:

ნინი -

ნეტავ, რა ბედი ეწია ბობოს ახალ პიესას?

ჩემი ახალი საბავშვო პიესა შეისყიდა უკვე თეატრმა და რეპეტიციებიც მალე დაიწყება. ჯერ ითამაშებენ თბილისის მოზარდ მაყურებელთა თეატრში, მერე გორის თეატრში და შემდეგ ჭიათურაში დამკვიდრედება საბოლოოდ. ეს პრეზიდენტის მეუღლის, სანდრა რულოვსის პროექტია და ვნახოთ, როგორი გამოვა.

მე ყველას მოგიპატიჟებთ პრემიერაზე.

ახალი წლები რომ ჩაივლის, მერე ამ პიესას განვათავსებ კიდეც "არმურზე" - მანამდე არ შეიძლებაო და...

მაპატიეთ, სემოგეჭერით, მაგრამ ეს იმიტომ მოხდა, რომ ანალოგიური კითხვა დღეს მთელი დღე მიტრიალებდა თავში და მეგობართან საუბრისას ითქვა, რომ ფსიქოლოგიური გადაღლა - ეს საშინელებაა, მართლაცდა....

ფიზიკურ დაღლას არ ვგულისხმობ. არც პირადულ შეკითხვას გისმევ. უბრალოდ,რა უნდა ქნას ადამიანმა ამ დროს


სიამოვნებით მოგისმენთ ხოლმე

ძალიან გამიხარდა,ნელიკოს შემოერთება...
ბობო ,ეს ნინიმელივა რომ მოვაშოროთ და სადისკუსიო კლუბი იყოს მხოლოდ?
ყველასთვის ღიაა კარები და ნებისმიერს შეუძლია ნებისმიერი აზრი,კითხვა ან გამოხმაურება დატოვოს...გაცილებით კარგი და საინტერესო იქნება...

nini wrote:

ძალიან გამიხარდა,ნელიკოს შემოერთება...
ბობო ,ეს ნინიმელივა რომ მოვაშოროთ და სადისკუსიო კლუბი იყოს მხოლოდ?
ყველასთვის ღიაა კარები და ნებისმიერს შეუძლია ნებისმიერი აზრი,კითხვა ან გამოხმაურება დატოვოს...გაცილებით კარგი და საინტერესო იქნება...

ჰოდა, დატოვოს ნებისმიერი გამოხმაურება, ვისაც უნდა.
თუნდაც, ახალი თემა გახსნას.
მაგრამ აქ არის ნინი მელივას კლუბი და ეგრეც იქნება - შენ ხო არავის უკრძალავ ლაპარაკს და ილაპარაკონ...

სანათა wrote:

დილა მშვიდობისა მოუბარნო!
მეც მაქვს ერთი წინადადება... ამ ზამთრის გრძელ ღამეებს ისე რა გაათენებს და სასიამოვნო საუბარში კიდევ დროც მალე გადის, ფსიქოთერაპიის სეანსებიც ხომ სახეზეა და... მეპროგნოზება, ხალხი მრავლად შემოგიერთდებათ (ერთი მეც მათ შორის! ) ჰოდა, იქნებ საუბრის გაადვილებისათვის გულმხურვალედ ვთხოვოთ უნიჭიერეს ადამიანს, მიხოსერასა, იზრუნოს ქართული ფონტების აქ დაყენებაზე, რომ გაგვიადვილდეს საუბარი!

მე რო არ ვიცი, როგორ უნდა დავაყენო ქართული ფონტები?
თან მარტო ჩემთან კი არ ილაპარაკებს ნინი, სხვებსაც მოიყვანს...

- ადამიანს ''ზემოდან'' ეძლევა ღირებული,ხარისხიანი ლიტერატურულის წერის ნიჭი... როდესაც გაქვს ეს ნიჭი, რამდენად ხდები დამოკიდებული ჭირვეულ ქალბატონზე, სახელად მუზა?
- როგორ უნდა მოიქცე, როცა ეს ქალბატონი რაღაც პერიოდით გტოვებს, უჩინარდება?
- შემოქმედებითი ნაპერწკალს, მუხტს რაში და როგორ პოულობ, ბობო?

- მე მგონია, რომ როცა არის შენნაირი დიდი ნიჭი და, როგორ ვთქვა, ნაყოფიერი, მომზადებული ნიადაგი - კარგი ინტელექტი, ერუდიცია, აზროვნება, განათლება - უკვე ყველაფერი წყალივით მიედინება. ადვილად... თუმცა, მესმის, რომ ეს სიადვილის და სიმსუბუქის შთაბეჭდილება დიდი ოსტატობით მიიღწევა.


- შემოქმედებითი აქტი, ალბათ, ძალიან მრავალფეროვანი და განსხვავებულია სხვადასხვა ნაწარმოებზე.... წერის დაწყებამდე, უნდა მიაგნო სათქმელს, გაიაზრო, სწორ კალაპოტში მიმართო, აზრობრივად დაალაგო, სააზროვნო სივრცეში მოამწიფო, დაწურო, დახვეწო და მხოლოდ მერე გადმოიტანო ქაღალდზე. ეს მესმის, მაგრამ, შემოქმედებითი პროცესი რაღაცით ხომ წააგავს "აფექტურს"?

- ანუ შემოქმედება განსჯის შედეგია თუ აბსოლუტური აფექტური ინსტინქტია?


-მუშაობის დაწყება წინასწარგანზრახულად ხდება შემოქმედებით იდეაზე, ძირითად იდეურ მასალაზე თუ ეს სპონტანური შემოქმედებითი აქტია, ქვეცნობიერიდან ცნობიერში თავისით გადმოდის, იბადება და ცხადდება? რა თქმა უნდა, აუცილებელია პროფესიონალური, შინაგანი, გემოვნებიანი ფილტრი.... შემოქმედებითი პროცესი უბრალო, სპონტანური სტიმულ-რეაქციია თუ დალაგებული, ცნობიერებაზე მორგებული და საზრისის გამოხატვაზე ორიენტირებული?

დილამშვიდობისა ყველას.
ერთმანეთში ვილაპარაკოთ ყველაფერზე...და როგორც სანათამ თქვა,ზამთრის გრძელი ღამეებიც სასიამოვნოდ გავა...

- ადამიანს ''ზემოდან'' ეძლევა ღირებული, ხარისხიანი ლიტერატურულის წერის ნიჭი... როდესაც გაქვს ეს ნიჭი, რამდენად ხდები დამოკიდებული ჭირვეულ ქალბატონზე, სახელად მუზა?
- კი, ადამიანს შემოქმედი აძლევს რისიმე კეთების ნიჭს, ოღომდ “აძლევს” მთლად მართებული არ იქნება – მისცემს უზენაესი ადამიანს ნიჭს და თავის ინსტრუმენტად აქცევს, და როგორც შენ გიჭირავს ფანქარი (რადგან უფანქროდ და უსაშლელოდ წერა ძალიან ძნელი სასწავლია), ისე უზენაესს უჭირავხარ შენც და გაკეთებინებს... ამ “ჭირვეულ ქალბატონს” ზოგი მუზას ეძახის, ზოგიც – სულიწმინდას და იმაზე ხარ დამოკიდებული: ან გწყალობს, ან – არა. ამისი გაგება ადვილია – გადადებ დაწერილს და გარკვეული დროის მერე სხვა თვალით რომ წაიკითხავ, მაშინვე მიხვდები.

- როგორ უნდა მოიქცე, როცა ეს ქალბატონი რაღაც პერიოდით გტოვებს, უჩინარდება?
- მუზაა თუ სულიწმინდა ტყუილ-უბრალოდ არც მოვა და არც გაუჩინარდება: ალბათ, დაიმსახურე მისი წასვლა თუ მოსვლა. და რატომ და როგორ – ამაზე ყველას თავისი პასუხები აქვს ხოლმე.

- შემოქმედებით ნაპერწკალს, მუხტს რაში და როგორ პოულობ, ბობო?
- მე მთელი ცხოვრება სულ ამბებს ვაგროვებ – ისტორიიდან, რეალობიდან, სიზმრებიდან და, რა ვიცი, სადამდეც კი ხელი და ჭკუა გამიწვდება. ხომ მითქვამს ხოლმე, რომ ნიჭიც და ჭკუაც გაწვდენაზეა...
მიწყვია ის ამბები, მიწყვია და კარგად რომ მოვიშინაურებ იმ ამბებს, მერე თვითონ გამომედავებიან ხოლმე, რომ ეხლა ეს უნდა მოჰყვეო... ჰო, თავად ამბებმა იციან, მოგაყოლონ თუ არა საკუთარი თავი. ყველა ამბავი კი არ არის ჩემი მოსაყოლი, თავად მოვეწონები ხოლმე ზოგიერთს... აი, ვთქვათ, რაც გინდა ალენ დელონი იყოს, ყველა ქალს ხომ არ მოეწონება? ზოგს ბელმონდო ურჩევნია... ჰოდა, აქაც ეგრეა.

- მე მგონია, რომ როცა არის შენნაირი დიდი ნიჭი და, როგორ ვთქვა, ნაყოფიერი, მომზადებული ნიადაგი - კარგი ინტელექტი, ერუდიცია, აზროვნება, განათლება - უკვე ყველაფერი წყალივით მიედინება. ადვილად... თუმცა, მესმის, რომ ეს სიადვილის და სიმსუბუქის შთაბეჭდილება დიდი ოსტატობით მიიღწევა.
- კი, თავიდან რთულ რამეებზე უფრო რთულად წერ და, მერე და მერე რთულ რამეებზე ძალიან ადვილად, სულ ღიღინ-ღიღინით...

- შემოქმედებითი აქტი, ალბათ, ძალიან მრავალფეროვანი და განსხვავებულია სხვადასხვა ნაწარმოებზე.... წერის დაწყებამდე, უნდა მიაგნო სათქმელს, გაიაზრო, სწორ კალაპოტში მიმართო, აზრობრივად დაალაგო, სააზროვნო სივრცეში მოამწიფო, დაწურო, დახვეწო და მხოლოდ მერე გადმოიტანო ქაღალდზე. ეს მესმის, მაგრამ, შემოქმედებითი პროცესი რაღაცით ხომ წააგავს "აფექტურს"?
- კი, წააგავს, ოღონდ მერე...

- ანუ შემოქმედება განსჯის შედეგია თუ აბსოლუტური აფექტური ინსტინქტია?
- მე მგონი, ორივეა: ჯერ ერთია და მერე – მეორე.

- მუშაობის დაწყება წინასწარგანზრახულად ხდება შემოქმედებით იდეაზე, ძირითად იდეურ მასალაზე თუ ეს სპონტანური შემოქმედებითი აქტია, ქვეცნობიერიდან ცნობიერში თავისით გადმოდის, იბადება და ცხადდება? რა თქმა უნდა, აუცილებელია პროფესიონალური, შინაგანი, გემოვნებიანი ფილტრი.... შემოქმედებითი პროცესი უბრალო, სპონტანური სტიმულ-რეაქციია თუ დალაგებული, ცნობიერებაზე მორგებული და საზრისის გამოხატვაზე ორიენტირებული?
- მე, იცი, როგორ ვაკეთებ? წლების განმავლობაში ვაგროვებ ამბებს, ხასიათებს, აზრებს. ეს ჯერ დაგროვებაა.
მერე ეს ყველაფერი უნდა მოიშინაურო, გადახედო, გადმოხედო, იფიქრო... ანუ ჩემ ქვეცნობიერსაც და ზეცნობიერსაც ვამარაგებ ველური მასალით.
და ამის მერე იწყება ყველაზე მნიშვნელოვანი – მე წარმოდგენა არ მაქვს ამ დანაგროვიდან რომელი ამბავი დაიწერება. ან იქნებ სულ სხვა რამ დაიწეროს... და თანაც წინასწარ შედგენილი გეგმით კი არ მოიყოლება საწყისი ამბავი, სულ სხვანაირი ხდება თხრობისას. ანუ წინასწარ შედგენილი გეგმა თუ არ დაინგრა, ნაწარმოები არ ივარგებს...
მოკლედ, ის ქვეცნობიერი თუ ზეცნობიერი თავად გადაწყვეტს ხოლმე და...
ერთ მშვენირ დღეს დაგარტყამს თავში, რომ აი სწორედ ეს გაქვს დასაწერი. განა შენ გადაწყვიტე, რაღაცამ გიკარნახა...
აი, ხომ გეუბნები, შენ მხოლოდ ინსტრუმენტი ხარ იმის ხელში და იმას რაც უნდა, იმას გაკეთებინებს. და ვთქვათ, მე რომ სულ სხვა რამის დაწერა მოვინდომო, ჩამიფლავებს იმ სხვა რამეს. იმან მე ჩემი სახნავ-სათესი ადგილები მომიზომა და მარტო იმ მოზომილში უნდა მოვიწიო ჭირნახული. სხვის მიწებს ახლოს არ გამაკარებს...
აი, ხო ვიძახი ხოლმე, აქეთ მხარეზე სუ ვაჟას მამულებია – ამ მამულებიდან მოწეულ ჭირნახულს გვაკითხებდა ხოლმე გოდერძი ჩოხელიც, უფრო ადრე აქვე ჰქონდათ მიწები მიხეილ ჯავახიშვილს, გიორგი ლეონიძეს და რეზო ინანიშვილს...
აგერ, ახლახანს ტარიელ ხარხელაურმა მომიტანა თავისი ახალი წიგნი და ისეთი ლექსები აქვს, კითხვას რომ დაიწყებ, ვეღარ მოწყდები. მაგასაც ვაჟა-ფშაველას მამულებში აქვს მოზომილი ნაკვეთი.
და ერთი პატარა მამული აქეთ მაქვს მეც – ვნახოთ, რა გამომივა... ჯერ ორმოცდაექვსის ვხდები და შვიდი თუ რვა წიგნი მაქვს დაწერილი, საიდანაც ერთი გასაგები კრებული ჯერ, ალბათ, ვერ შეიკვრება, კიდევ დააკლდება ნაწარმოებები და აი, იმეების დაწერა უნდა ვცადო...
და მერე, იქ, მაღლა რო წარუდგები იმათ, ვინც წინასწარ ყველაფერი იციან შენზე, და რომ შეგეკითხებიან, - აბა, ჩვენ კაი ადგილი მოგიზომეთ და შენ კი ერთი კრებულიც კი ვერ დაწერეო, - რა უნდა ვუთხრა?

საოცარი ადამიანი ხართ ,ბატონო მიხო.ზუსტად იცით ვისთან როგორ თქვათ.დიდი მადლობა,დიალოგის ფორმის მიცემისთვის ...გასწორებისთვის.სულ ვამბობ ,რომ ძალიან გული მწყდება ახალგაზრდებირომ არ არიან აქ.რამდენ რამეს ისწავლიან თქვენგან...

არ ვიცი,აქ მხოლოდ აკადემიური საუბრები უნდა იყოს?
მე ასეთი კითხვა გამიჩნდა ყველასთან.ასე თუ ისე მიცნობთ.რომელ წიგნში დამასახლებდით და რომელი ლიტერატურული პერსონაჟების საზოგადოებას აარჩევდით ჩემთვის?პასუხი შეიძლება კეთილი სურვილით-მათთან თავი კარგად რომ ვიგრძნო,ან ამირჩიოთ ,მაგალითად-ჭკუის სასწავლებლად,გამოსასწორებლდ
მე .მაგალითად .ზღაპარში ბობო ბრძენის, ხელმწიფის, კეთილი და ჭკვიანი ჯადოქრის , ან ავტორის-რომელიც უშუალოდ მონაწილეობს თხრობის სიუჟეტში- ამპლუაში წარმომიდგენია.სანათა -ჭკვიანი ქურუმი ქალის ,მკურნალის,გრძნეულის -ბალახის, ყვავილების ენა რომ ესმის.ნუციკო დეკანოზიშვილი- დედოფლის,თეკლე ბტაონიშვილი -ამორძალის და ასე...

და ძალიან,ძალიან კარგად უვლით თქვენს მამულებს!..

ნინი, შენი გამოგონილი თამაშის მიხედვით აქვე გაიხსნა ახალი თემა და აბა, მოვიდნენ და თქვან.

იცი ,ბობო,საშინლად ზარმაცი ვარ..და როცა მეუბნებიან რამე ისწავლე,გააკეთე,მეტი შეგიძლია ,განმაიარაღებელი გულწრფელობით ვპასუხობ ხოლმე -მე საშუალო, ჩვეულებრივსტატისტიკური ადამიანი ვარ,ჩვეულებრივი ობივატელი და იმყოფინეთ -მეთქი...
კიდევ ,გარშემომყოფების ზედმეტი და დაუმსახურებელი სიყვარულის ბრალია ჩემი სიზარმაცე..კ საშინლად განვითარებული ინტუიცია საშუალებას მაძლევს კოხტად და ჭკვიანად ''გამოვძვრე '' ხოლმე სიტუაციიდან.
რა მინდა გკითხო,რამდენად საჭიროა შემოქმედ ადამიანს ქონდეს მოტივაცია წინ სვლისკენ და რამდენად უწევენ გარშემომყოფები დათვურ სამსახურს თავიანთი კეთილგანწყობით? ბუნებაში ბუნებრივი გადარჩევა მიმართული იყო და არის, არა სახოებრივი სრულყოფილებისკენ,არამედ სახეობრივი გადრჩენისკენ-ანუ მოცემულ გარემო პირობებში არსებობის შეგუებისთვის.უბრალოდ მერე ხდებოდა ,რომ უმეტესად განვითარების ახალ საფეხურზე ასვლა იყო საჭირო შეცვლილ გარემო პირობებთან შესაგუებლად.
რატომ დარჩა ბუნებაში ევოლუციის დაბალ საფეხუზე მდგომი სახეობები?იმიტომ რომ ისინი თავიანთ ''სრედა აბიტანიეს''აბსოლიტურად შეგუებულები არიან და არ აქვთ საჭიროება თვითსრულყოფის . ანუ ევoლუციის ახალ საფეხურზე ასვლა ,მათ არ სჭირდებათ.
რაღაც მსგავსია ცალკეული ადამიანის ცხოვრებაშიც.თუ ის თავს კარგად გრძნობს- თავისი შეფასებით ,ხოლო შენი აზრით -გაცილებით მეტი შეუძლია (გინდა შემოქმედებითი,გინდა კარიერული,გინდა სოციალური,ან მატერიალური თვალსაზრისით ) უნდა დატოვო ,სადაც თავს კომფორტულად გრძნობს თუ უნდა ამოქაჩო,ამოიყვანო ახალ სიმაღლეზე.ზემოქმედების რა ხერხებია დასაშვები-მსუბუქი ზემოქმედება, კარგი ფსიქოლოგიური მანიპულირება თუ ძალდატანება ყველანაირი ხერხით?რამდენად სწორი ვართ გინდაც უახლოესი ადამაინის ცხოვრებაში მსუბუქი ან უხეში ჩარევით?თუნდაც ეს ჩარევა საუკეთესო მიზნებს ემსახურებოდეს???

ქართველები შემოქმედებითი ხალხი ვართ.პოეზიის ნიჭი გენეტიკურად გვაქვს ბოძებული. საქართველოში სხვადასხვა რეგიონში იყვნენ და არიან ადამაინები ხალასი ნიჭით.როგორ ვთქვა, არალიტერატურული,უფრო მეტიც, არაუმაღლესი განათლებით. ასეთი ადამიანი თვითნაბადი საგანძურია ,დაუმუშავებელი,ბუნებრივი ალმასი.(ხომ იყვნენ წერა-კითხვის უცოდინარი სახლხო მთქმელები?) ისინი სხვადასხვა პირობების გამო მომწყდარნი არიან კულტურულ ცხოვრებას,წარმოდგენა არ აქვთ ლიტერატურულ პროცესებზე . ბუნების შვილები არიან,ბუნებრივად ნიჭიერები და აი რა კითხვა მიჩნდება -კი ბატონო ,ხელოვანმა განუწყვეტლივ უნდა იმუშაოს საკუთარ თავზე,სრულყოს ზოგადი განათლების,განვითარების დონე ,მაგრამ რამდენადაა საჭირო ამ ბუნებრივი ალმასის გარანდვა და დამუშავება?საჭიროა კი, მისი დახვეწა და სრულყოფა? ასეთი ადამაინების ,მათი შემოქმედების მომხიბვლელობა სწორედ მათ არარაფინირებაში და ბუნებრიობაშია.ამ ადამაინების შემოქმედებას რატომ აკუთვნებენ მაინცდამაინც ფოლკლორს?მაგალითად,ერთ-ერთი ახალი და ცნობილი ლექსი,საკმაოდ საინტერესო,რომელიც მე ცნობილი ახალგაზრდა ავტორის მგონია, ერთმა ცნობილმა პოეტმა მითხრა რომ ერთ-ერთ რაიონში მცხოვრებ შუახნის ,უცნობ ქალბატონს ეკუთვნის. რამდენადაა მაშინ ეს ლექსი ფოლკლორის ნიმუში?
ძალიან მაინტერესებს სანათას აზრიც ამ თემაზე.სანათა ჩემთვის ბუნებრივად დამუშავებული ბრილიანტია...

''პარაბელუმის" ცივ ლულას რომ მიიდებ გადარეული ფიქრებისგან გავარვარებულ მარჯვენა საფეთქელზე და მერე სასხლეტს ფეხს გამოუშლი...''



როგორც კი ადამიანი იმას იფიქრებს, რომ უფალმა თავად უკეთ იცის, ვინ სად მიიყვანოს და რა აკეთებინოსო, და მე რა შუაში ვარო – ღალატია მაგნაირი ფიქრი, ადამიანობის ღალატი.



arasdros ar ''vatareb'' shens pasuxebs da komentarebs !da me rom gacilebiT chkviani viyo da usindiso ukve meqneboda arachveulebrivi wigni shengan moparuli azrebit ..mxolod sheni pasuxebisgan da komentarebisgan amokrefili.
shen dzalian kargi xar.bobo..da dzalian ''magari''!!!ai,ase:)
da yoveltvis vcdilob gavigo ra datove striqonebs shoris

მოდი,ცოტა შევცვლი ამ თამაშს.ან ახალი თამაში -ლიტერატურული,ვირტუალური პაემანი,რეალურ ადამიანებთან და ლიტერატურულ პერსონაჟებთან.
თეკლე ბატონიშვილი...მივიპატიჟებდი ესპანეტში,ჩავაცმევდი მუქ წითელ,კვასკვასა წითელ გრძელ კაბას,გავუშლიდი გრძელ შავ თმებს და წითელ ან შავ ერთ დიდი ვარდს ჩავუწნავდი.ხელში რამე ძალიან ორიგინალურ,დიდი მარაო დავაჭერინებდი.წავიყვანდი კორიდაზე .შემდეგ გამარჯვებულ მატადორთან ერთად ძვირადღირებულ რესტორანში კი არა,ჩვეულებრივი ესპანელი გლეხების ''კვებით ობიექტზე''.მაგიდაზე დავუდებდი სისხლიან მწვადს და წითელ ღვინოს არა,კონტრასისთვის რამე ძვირადღირებულ კოქტეილს წითელი ფერის .''სისხლიან მერის'' არარამე საკმაოდ ალკოჰოლურს.
აბსტრაქციას ''თეკლე ბატონიშვილი'' დავხატავდი მუქ წითელ და ხასხასა შავ ფერებში და ამათ აუცილებლად გადავურევდი შესარბილებლად თბილ ტონებს.
ამ დღის პეიზაჟს გავაფორმებდი გოიას ნახატებით .
და აუცილებლად დავხატავდი თეკლეს და მატადორის გიჟურ,ველურ ტანგოს,ჩამავალ სისხლისფრად წითელი მზის ფონზე.



ნუციკო დეკანიზიშვილი.მოდილიანის ნახატები.სასმელი ფრანგული კონიაკი.ქვეყანა საფრანგეთი ..ყველაფერი ფრანგული,ძალიან ნატიფი და დახვეწილი .დანარჩენში დამეხმარეთ ..


მიხო მოსულიშვილი.ინგლისური კლუბი,მკაცრი სტილი.სასმელი ირლანდიიური ვისკი.საზოგადოება რომელიმე ცნობილი ტრადიციული,ინგლისურენოვანი მწერალი და ბატონი გელა ჩარკვიანი.უკრავს მსუბუქი ბლუზი (ჯაზიც შეიძლება)აუცილებლად მაგარი სურნელოვანი სიგარა.(ჰავანური)და ინგლისური მაგარი ჩაის სურნელი აი პირდაპირ მიღიტინებს ცხვირში.
დანარჩენში დამეხმარეთ

სანათაზე იყოს ბობოს ფშავური ლიტერატურული ვირტუალური სტუმრობის გაფორმება

სანათა wrote:

გამარჯობა! ვაიმე, თქვენ აქ რამდენი საქმე და საწერი დაგიხვედრებიათ და მე ძაააალიან ბევრი საქმე აქაც და სამსახურშიც... მაგრამ მოვიცლი უთუოდ!

გაუმარჯოს სანათოსა!
და აბა, რას იზამ, როცა ეგეთები გყვანან?