სერა რუსულაშვილი

სერა (სერაპიონ) რუსულაშვილი ცხოვრობს თელავის რაიონის სოფელ ლაფანყურში.

ამის პასუხიც დაგვიდე რა მერე, სანათავ...

და ეს როგორ არის?

***
რუსულაშვილო სერაო,
დავწვი შენ ბედისწერაო...



თავის თავზე რო თქვა სერამა...

სანათა wrote:

მდიდრდება ჯალანდრიშვილი,
ფულებ გადმაჰყრის "სოჩიკი"
ვახშმად ხაჭაპურ ექნება,
დილას ჩაიზე პონჩიკი.
ლიკას "იუბკა' უყიდა
გიორგის ჯინსის შორტიკი
ეთოს, რო არ დაესიცხოს
დილას მიართო "ზონტიკი"
სიმამარს უყიდა ხალათი,
სიდედრს რეზინის "ბოტიკი,"
მაღალქუსლიან არ ვარგა-
მუხლებში იცის ბორძიკ,
გამაუგზავნე ბიძასა,
ეგ არი ქუსლის "პლოტნიკი,"
ეგება გამაუსწორდეს
მარცხენა "პავაროტნიკი"

ჯალანდრიშვილის პასუხი სერას

უპატრონო ვარ. ობოლი,
როგორც ნოსორნის ძერაო,
ერთ კაც შავთხოვე ბიძობა,
დამპირდა, შაიფერაო.
ნეტა, ჭიჩოელ კაც ვიყო,
რო წესი დამეყენაო,
იმ ბიძის ძმისწულობასა,
ვერ დამასწრებდა სერაო...

სანათავ, ახლა აქ ის არის მოსაყოლი, ვინ არის ეს ჭიჩოელ კაცი და რა ამბავ მაჰხდა იქა...

სანათა wrote:

მდიდრდება ჯალანდრიშვილი,
ფულებ გადმაჰყრის "სოჩიკი"
ვახშმად ხაჭაპურ ექნება,
დილას ჩაიზე პონჩიკი.
ლიკას "იუბკა' უყიდა
გიორგის ჯინსის შორტიკი
ეთოს, რო არ დაესიცხოს
დილას მიართო "ზონტიკი"
სიმამარს უყიდა ხალათი,
სიდედრს რეზინის "ბოტიკი,"
მაღალქუსლიან არ ვარგა-
მუხლებში იცის ბორძიკ,
გამაუგზავნე ბიძასა,
ეგ არი ქუსლის "პლოტნიკი,"
ეგება გამაუსწორდეს
მარცხენა "პავაროტნიკი"

ჯალანდრიშვილის პასუხი სერას

უპატრონო ვარ. ობოლი,
როგორც ნოსორნის ძერაო,
ერთ კაც შავთხოვე ბიძობა,
დამპირდა, შაიფერაო.
ნეტა, ჭიჩოელ კაც ვიყო,
რო წესი დამეყენაო,
იმ ბიძის ძმისწულობასა,
ვერ დამასწრებდა სერაო...

აი, ამ გადიდებული სტრიქონებში მოპაექრე სერას მიანიშნებს ჭიჩოში მომხდარ ცნობილ ამბავზე, როცა ნადირობისას ერთმა კაცმა ბიძამისი მოკლა, დათვი ეგონა...

ამის შესახებ ვრცლად იხილეთ ჭრელა უძილაურის თემაში.

***


სიის ბოლოში დაგვირჩი_
"ჭალებ" მოგწყინდა,სერაო,
"ლიდერებს" მაღლა გაუტკბათ,
არც ახსენდები შენაო_
ერთხელ არ გაიფიქრებენ,
ამ კაცს სცივა თუ სცხელაო.

არ დამიღონდე,ვაჟიკამ
კაი დღე გაგითენაო_
ა ემ პატარა კაფიით
ახლავ აგიყვანს ზენაო!
*
ფრრრრრრრრრრ...
გვიყურონ ახლა ქვემოდანა
ხვარამზემა და მერცხალამა.

სერა რუსულაშვილი

მიშა ღანიშაშვილს

ვეღარ დავდივარ, ღანიშა,
სიბერემ მამიბალიშა,
მაშინავ დავიკარგები,
მე რო ქალაქში გამიშვა.
პოტენციასაც ვუჩივი
(ქალებთან კი არ ჩამიშვა),
ეს წელი საბოლოო მაქვს,
მიქელამ მიანგარიშა.



ტრისტან მახაურს

ტრისტან, შენი ხმა მამესმა,
როგორც ხარ-ირმის ბღავილი,
ამამეწურა ლიმიტი,
ქალაქში ვეღარ გავივლი.
ტყე-ღრეში ყოფნა მირჩევნავ,
რო გაიშლება ყვავილი.
ბაზარში წასვლა არ მინდა,
ეზოში მამდის მწვანილი,
მირჩევნავ სიმფონიეებს
ტურა-მელაის ხავილი.


***
უკვე ოთხმოც წელს გავცილდი
გაჭირვებით და ჯაფითა,
სიკვდილი მეთამაშება
ბრჭყალებიანი თათითა.
მებღაუჭება, არ მიშვებს,
მალე წამიყვანს აქითა,
მიუვალ საძმაკაცოსა
ხელში ნაჭერი სანთლითა...
აქამდე ალბათ ვიცოცხლე
დედა ხვთისმშობლის ხათრითა.