მარიამ ხუცურაული

Into Armury Number of posts : 331 Age : 61 Registration date : 10.11.08

ქადაგი

რა იცის?
ხდება, რომ უფალი ამ მთაზე ისვენებს,
მილუშულს თავისი სიშიშვლე აფხიზლებს,
წვიმას სვამს, სოკოს და ჭინჭარს ჭამს,
ერთობა – იზომებს “ფშაურ მზის ნაბიჯებს.”
უთხოვრის უღრანი ხვთისშვილთა ჯარია,
ლეგ-ლუგა თიკვები დროშაა ლაშარის
და როგორც პირველქმნილს, სიზმრიდან ხელნაკრავს,
ტან-ფეხზე წლებივით ასხია ნარშავიც.
(სისხლმდენი)
არ ახსოვს, არც უთქვამთ – რა ნიშნით მოვიდა,
რა ერქვა შვება თუ ტკივილი მის შობას,
ღრუვში ლექსჩასხმული, ტყე-ბალახჩაცმული
გამჩენზე მიბმული ჭიპლარით იცნობა.
(მჭვრეტთათვის)
არადა, ძელქვაა - იბარტყა ფესვიდან,
მიწას ვერახსნილი კაცსა ჰგავს ხორციელს,
ხატ-ღმერთს დაუყენა ფშაური წესი და
ერთპირად იფერებს ლოცვას და ორგიებს.
(ტკივილით)
ხდება, რომ ტკივილიც სამუდმო შვებაა,
მითუფრო ტკივილი ნაბრძანი ზეციდან,
რამდენჯერ წყლეულებში იფევდა ბალახებს,
რამდენჯერ უფსკრულის თავს ბეწვზე ეკიდა.
(და მიდის!)
და მიდის, ამ მთიდან სხვა მთები მოჩანან,
ზედ ზღვარზე ჰხირია კაცთა და გრძნეულთა,
და იცის, ხსნა არის, ნათლისკენ გზა არის-
ხუთივე შიშველი სადენით ეუწყა. . .
(და მიდის)
დატოვა სოფელი ხიბლით და სიყალბით,
წეწვანი ისაგზლა, ღვინო და ქერშვილი,
მარტოც მრავალია, მშიერიც –მაძღარი,
ხანსრულიც ბალღია, ბრძენია -შეშლილიც.
(ვინ იცის?)
ზმანებებს აყოლილს, უჭმელს და უხორცოს
ზედ სულზე ამოსავს ნახმარი ხალათი,
ნალახებს ამცდარმა სახატეს უწია,
ელევა ქანცი და უწყდება სავათი...
(და მიდის)
ზღვა და ხმელს დაჰკვლევს და ისევ იქ ბრუნდება,
იქ მისი არსების რაობა დაფლულა,
ხდება რომ ამ მთაზე უფალი ისვენებს
ღვთიური მადლი დის წვიმად და არმურად.
(მცნობთათვის)

Guest

ვინაც ეს სიტყვები არ იცის - ”მილუშულს, ლეგ-ლუგა, თიკვები, ნარშავი, ჰხირია, წეწვანი, ქერშვილი, ნალახებს” - დაძებნოს ლექსიკონში და გაიგოს...

ეს სუ სხვანაირი ლექსი გამოვიდა...
და
მაგარია...

Exclamation

Into Armury Number of posts : 384 Age : 60 Registration date : 11.12.08

Zalian magaria!!!!!

gixdeba sena suafxos haeri Very Happy

Into Armury Number of posts : 331 Age : 61 Registration date : 10.11.08

ხვარამზეს ციკლიდან

3. * * *

“მთქმელო, ვერამსრულებელო”
რაღა შენ სიცოცხლე არი”

ვთხოვდებოდი.
ჭალა-ჭალა ასკილები გაშლილიყვნენ,
ყაყაჩოებს გზნების ცეცხლი ეკიდა,
იორგაღმა გადიოდა მაყრიონი
სიმღერით და დამბაჩების ჭექითა.
ქორებივით დაფრინავდნენ ძმა-ბიძანი,
ჯავრს მალავდნენ გუშინდელი წაწლები,
კაფიობით იმოკლებდნენ საარტნო გზას
ეჯიბი და მგელთაფერა მაზლები.
გაღმა სვილებს მორეოდათ სოსანი და
თვალჭრელ მდადეს ქროლვით სული ჰხდებოდა,
მთებზე ღრუბლად ჩამოჩენილ ანგელოზთა
მგალობელი ხმა ისმოდა ზემოდან.
მოდიოდა ვარსკვლავჭორფლა ბნელი ღამე,
მთვარე ხევზე ჩადიოდა ბექითა,
უპატრონო დაბღაოდა ცხვარ-ბატკანი,
მჯიღს იჭამდი, სული ბეწვზე გეკიდა.
არ მახსოვდა სწორები და მამისახლი,
სიყვარულიც არ მახსოვდა – ხვალამდე...
“ჯვარი წინა”ს გუგუნებდა ცა და ხმელი,
ვთხოვდებოდი ხვარამზე!

კაი ამბავი მომივდა და ველოდები sunny

Guest

ახლა მე ამ ლექსს მართებული პუნქტუაციით ჩავწერ.
ერთხელ უკვე ჩავწერე და ავტორმა ისევ ძველებურად დადო აქ.
ალბათ, ჰგონია, როგორც მე ვწერ, ეგრე უკეთესიაო....

მაგრამ -
ბევრჯერ მითქვია და აქაც გავიმეორებ:
ლექსში ყველაფერს მნიშვნელობა აქვს, ვითომცდა სულ უბრალო მძიმესაც კი... კარგმა პოეტებმა ეს იციან და თუ თვითონ ვერ სწავლობენ ამ პუნქტუაციას, რედაქტორებთან იარებიან, რომ - გამიმართე ჩემი ლექსი როგორმეო...

აი, ახლა მე "გავჩარხავ" და "გავაშალაშინებ" ამ ლექსს მართლწერის თვალსაზრისითაც და მერე შევადაროთ, რომელი სჯობია - ავტორის ვარიანტი, თუ - ჩემი...

და თუ ვტყუი, შენდობა არ მითხრათ არავინ...

ხვარამზეს ციკლიდან

3. * * *

“მთქმელო, ვერამსრულებელო,
რაღა შენ სიცოცხლე არი”.
ხვარამზე

ვთხოვდებოდი.
ჭალა-ჭალა ასკილები გაშლილიყვნენ.
ყაყაჩოებს გზნების ცეცხლი ეკიდა.
იორგაღმა გადიოდა მაყრიონი
სიმღერით და დამბაჩების ჭექითა.
ქორებივით დაფრინავდნენ ძმა-ბიძანი.
ჯავრს მალავდნენ გუშინდელი წაწლები.
კაფიობით იმოკლებდნენ საარტნო გზას
ეჯიბი და მგელთაფერა მაზლები.
გაღმა, სვილებს მორეოდათ სოსანი და -
თვალჭრელ მდადეს ქროლვით სული ჰხდებოდა.
მთებზე ღრუბლად ჩამოჩენილ ანგელოზთა
მგალობელი ხმა ისმოდა ზემოდან.
მოდიოდა ვარსკვლავჭორფლა ბნელი ღამე,
მთვარე ხევზე ჩადიოდა ბექითა.
უპატრონო დაბღაოდა ცხვარ-ბატკანი...
მჯიღს იჭამდი, სული ბეწვზე გეკიდა.
არ მახსოვდა სწორები და მამისახლი,
სიყვარულიც არ მახსოვდა – ხვალამდე...
“ჯვარი წინა”-ს გუგუნებდა ცა და ხმელი -
ვთხოვდებოდი ხვარამზე!..

აი, გულზე ხელი დამიდვია და დამიფიცია, რომ - ეგრე უფრო სწორად არის ეს კარგი ლექსი ჩაწერილი...

Idea

ლექსი ხომ მხოლოდ სიტყვები არ არის, ლექსი - სასვენი ნიშნებიც არის და ეს მეორეც ძალიან მნიშვნელოვანია...

study

Into Armury Number of posts : 331 Age : 61 Registration date : 10.11.08

რომ არ დაგიმალოთ, მე ავტორისეული ვარიანტი მეტად მომწონს lol!

Guest

სანათა wrote:: რომ არ დაგიმალოთ, მე ავტორისეული ვარიანტი მეტად მომწონს

ამას, სანათას ძმაც ჰყავს, კაი ბადის მსროლელი და კაი მონადირე კაცი, პავლიკო ხუცურაული და იმას უთქვამს ერთხელ ამისთვის:

- შენაო, შაქარი და დიაბეტი არ დაგემართება, წიწაკა დაგემართება და პილპილიო...

lol!

Into Armury Number of posts : 384 Age : 60 Registration date : 11.12.08

აჰა, მოვედი ! queen

Into Armury Number of posts : 384 Age : 60 Registration date : 11.12.08

ვახ,მართლა ქართულად არ გაუჭედავთ აქაურობა?! ყოჩაღოსნებო თქვენა, ე რა ამბები მომხდარა ჩემ არყოფნაში Shocked

ლექსზე არაფერს ვამბობ! მე გამოვაცხადე აქა და ამის გადაღმაცა "ლექსთუქმობა" და სანამ ერთი ქალი შუაფხოს არ ალალავს ჯალაბსა და სამეგობროს, არც რას ვიტყვი პოეზიაზე, გინდ ხვარამზე გათხოვდეს და გინდ "რაზვოდი" მისცეს ლიტსაზოგადოებასა! lol!

ნეტა სამეგობროში არ მოვხვდები? Embarassed

Guest

bao wrote:: სანამ ერთი ქალი შუაფხოს არ ალალავს ჯალაბსა და სამეგობროს, არც რას ვიტყვი პოეზიაზე, გინდ ხვარამზე გათხოვდეს და გინდ "რაზვოდი" მისცეს ლიტსაზოგადოებასა!

რა იცის მაგან ალალვისა და ლალაობისა, ბაო?!
მაგან მარტო პილპილ-წიწაკაებ იცისა...
და თუ გაგიმეტა, კაფიიაც ხო იცის და იცის...

პავლიკო იძახის, რძე მაინც ჩამაურიგოდე, ქალბნელო, ემაგ ნაპილპილარ-ნაწიწაკარებსაო, მავნე-მავნეებს რო ასმენინებო...
და პავლიკომ უფრო არ იცის?

drunken

Into Armury Number of posts : 651 Registration date : 17.11.08

მაგარია სანათა Smile

ძალიან განვიხიბლებოდი ,რომ დაგთანხმებოდა,ბობო.

ამ სიჯიუტესთვის მიყვარს სანათა და კატო Smile

ორი ძალიან ნიჭიერი პოეტესა,ძლიერი და პრინციპული Smile

Into Armury Number of posts : 331 Age : 61 Registration date : 10.11.08

***

დილის ყავასავით გამემუდმე,
სიზმრიდან გამომდევს შენი მზერა.
ძილაყოლილი მაქვს საუბარი,
დაფეთებული მაქვს გულისგერა.
გავდი-გამოვდივარ მყუდრო სახლში,
შენი ნაჩუქრი მწვანე ქოშით.
რატომ მენატრები ყოველ დილა,
რატომ მეფიქრები წარსულ დროში?
თურმე მანდაც ისე ლურჯი ცაა,
ლამის თბილისის ცა დაგავიწყოს.
ამბობ: გამუდმებით მესიზმრები,
ლიმნებს მისეული სასხლავითო.
ამბობ: მშვენიერი კლიმატია,
(თურმე გიყიდია სასახლკარეც);
ნატრობ აქ დარჩენილ ქოთნის იებს -
ჩვენ რომ თითო-თითოდ გადავყარეთ.
გეწუწუნები, რომ ქარებია,
წვიმამ გაუნიჟა საივნისო.
ვხედავ კიდეც, როგორ გეღიმება -
გამოიდარებს და გაგივლისო
უკმარისობა და არითმია
ქრონიკული - ლექსის სახადივით,
როგორც ცრემლდიდობამ გაგვიარა,
რომ დავუძვერით და აღარ ვჩივით.
მერე მთელ დღეს ისე მშვიდად ვცხოვრობ,
ყავა ერთად გვესვას თითქოს ცხადშიც.
- რა გეშველებაო, - შეწუხდები,
მაგ თვალებით, თან თბილისის ხვატში.
შენ ჩემ მტკივან თვალებს ნუ იდარდებ,
ქარიან ამინდით ანაცრემელებს,
ჩვენი ავადობის ისტორია,
თავიდან ერთხელაც გადაწერე.
ერთი არაფერი გამოტოვო,
ზოგჯერ შეგახსენებ, თუ ისურვებ.
შენ ნუ იჯავრებ და როცა მოვალ...
რომ მოვალ, მე დავრგავ ფურისულებს...

ამას ვგონებ მეოთხე სიზმარი უნდა ერქვას, მიხო!

Guest

სანათა wrote:: [b]

ამას ვგონებ მეოთხე სიზმარი უნდა ერქვას, მიხო!

"მეოთხე სიზმარი"?

დაარქვი, მაგრამ წინა სამი რო არ ვიცით?..

Into Armury Number of posts : 331 Age : 61 Registration date : 10.11.08

(ხვარამზეს ციკლიდან)
4. ხვარამზეს დატირება

ქალშავო, სტუმრად მოგივედი,
აგყვავებიან ძახველები,
კიოთ დამწყევენ სოფელშია,
აქ მოსვლის გამგონ-მნახველები.
რამდენ დაბრუნდენ წელიწადნი,
სიზმრად დამქონდა შენი სახე,
ხმა გამეც, ქალოვ, გაგიბედე,
დღესნამდელ უმძრახ აგეძრახე.
ბრალია, მიწამ ამოგივსოს
თვალები - ივრის საგუბრები,
ხორც შაგიჭამოს, ძვლებ დაგიხრას
წეროთ ფთებივით მკლავებისა,
ამოგიშაოს ენა-პირი,
ამოგითაოს ლექსად სული...
რა კარგ დაულებ ვიქნებოდით,
რად რა გაჰყარა ჩვენი გზები?!
წყალმა დალიოს, მეწყერ-ზოვმა,
ჩვენდ ეგეთ ბედის გამმეტები.
დღესნამდეც ბევრი მიტირნავის,
ცრემლ დამიღვრავის მდურვებითა,
ვინ სთქვას, ვინ უფრო ყინჩნ ვიყავით,
შენ ლექსებითა თუ მე ქმრითა...

*
შენამც დანელდი, თემ-სოფელო,
შენ უკუღმართი წესებითა,
დამბადებელმა სამზეოში
ეს ქალ ინდომა ლექსებითა.
ვინ დაუშალა ქალშავასა
სილაღე გინდა სიყვარული,
ანაც ვინ იცის ამ მზის ქვეშა
რჯულ-კანონები სიყვარულის?
ან ვის შაუძლავ კაცრიელსა
ხვთისბოძებულის გარდავლენა,
ანდა, რა ვისი კითხულია,
ვის გული ვისკე დაწუხდება?!
აქეთ ეს იყო შასაბარალი,
არც ჩემ ვაჟიკას გაუხარნავ,
ვერ ამოუშლავ ჭრელთვალები
თვალიდან - ლექსებ გულიდანა...
იქნება წამალ სად რამ არი,
ზღვათ იქით ანდა ცის პირამდი,
გაუჩინარსაც გაუჩენდა
სიცოცხლეც იყოს საყიდავი.
ქალო, ქალის ჯართ დამამშვენო,
ვაი და ვაგლახ შენ ყოფასა,
ვაგლახ, დღეს მემრე ჩემ ყოფაცა
თავის ქმრის ჯავრის შამყურისა...

*
სიკვდილო, თუ აქ სადამ დახვალ,
გიდარიელე დ’ ვერა გნახე,
ეგებ შენ წესებ გამიმხილო,
რისთვი გინდებავ ე ლექსქალი?!
ანაც ცოლმკვდარსა ჩემ ვაჟიკას
ვისი რა ჰქონდა ბეგარ-ვალი?
რა ცოდვა ჰქონდა დ’ დანადები
კაცისა გინდა ჯვარ-ხატისა?
ე ქალის ამბავ ნუვინ ეტყვით,
შორით მამავალს შირაქითა...

*
შენამც დანელდი თემ-სოფელო
შენ უკუღმართი წესებითა,
დამბადებელმა სამზეოში
ეს ქალ ინდომა ლექსებითა
ვინ დაუშალა ქალშავასა
სილაღე გინდა სიყვარული.
ანაც ვინ იცის ამ მზის ქვეშა
რჯულ-კანონები სიყვარულის
ან ვის შაუძლავ კაცრიელსა
ხვთისბოძებულის გარდავლენა,
ანდა რა ვისი კითხულია,
ვის გული ვისკე დაწუხდება?!
აქეთ ეს იყო შასაბარალი.
არც ჩემ ვაჟიკას გაუხარნავ,
ვერ ამოუშლავ ჭრელთვალები
თვალიდან, ლექსებ გულიდანა...
იქნება წამალ სად რამ არი,
ზღვათ იქით ანდა ცის პირამდი,
გაუჩინარსაც გაუჩენდა
სიცოცხლეც იყოს საყიდავი
ქალო ქალის ჯართ დამამშვენო,
ვაი და ვაგლახ შენ ყოფასა,
ვაგლახ, დღეს მემრე ჩემ ყოფაცა
თავის ქმრის ჯავრის შამყურისა...

sunny

Guest

(ხვარამზეს ციკლიდან)
4. ხვარამზეს დატირება

ქალშავო, სტუმრად მოგივედი,
აგყვავებიან ძახველები
კიოთ დამწყევენ სოფელშია,
აქ მოსვლის გამგონ-მნახველები.
რამდენ დაბრუნდენ წელიწადნი,
სიზმრად დამქონდა შენი სახე,
ხმა გამეც, ქალოვ, გაგიბედე,
დღესნამდელ უმძრახ აგეძრახე.
ბრალია მიწამ ამოგივსოს
თვალები - ივრის საგუბრები
ხორც შაგიჭამოს, ძვლებ დაგიხრას
წეროთ ფთებივით მკლავებისა,
ამოგიშაოს ენა-პირი,
ამოგითაოს ლექსად სული...
რა კარგ დაულებ ვიქნებოდით,
რად რა გაჰყარა ჩვენი გზები,
წყალმა დალიოს, მეწყერ-ზვავმა,
ჩვენდ ეგეთ ბედის გამმეტები.
დღენამდეც ბევრ მიტირნავის,
ცრემლ დამიღვრავის მდურვებითა,
ვინ სთქვას, ვინ უფრო ყინჩნ ვიყავით,
შენ ლექსებითა თუ მე ქმრითა...

Exclamation

მე ეს მომწონს...

ორივე კარგია_
ერთმანეთისაგან ვერ ვასხვავებ.
ესაა გულის პოეზია.

დედაღვთისავ, მათკერძ ტყვიას ამაფარე
(ამაღამის იავნანა)

თქვენ ორ შორის დედათქვენი ჩავეყუნჭე
ისე, როგორც აკვნებშუა ვმჯდარვარ ოდეს.
იცრიცება ძილუკმარი ალიონი,
ამ აგვისტოს გათენება მიხაროდეს?
თითქოს გუშინ ,,ნაომარ" სახლს ვალაგებდი,
დღემდე ვარგა თქვენი თოფი შვიდიოდე;
დედამკვდრებო, ახლა ისე მშვიდად გძინავთ,
თითქოს დღესაც სათამაშოდ მიდიოდეთ.
თითქოს სიძე მიგელოდეთ საჯიხვეში,
ან დედიძმას მიჰყვებოდეთ ახადზედა,
იქ ომია, თქვე ,,კაკაოთ დაზდილებო",
მეშინია, დაგელევათ აგრემც დედა!
დიდლაშარის, ლაღიახსრის მავედრებელს,
რას მიმზადებს ზენაარი ნეტავ ხვალე?!
თქვენ ორ შორის ცრემლგამქრალი ლანდად ვწევარ,
დედაღვთისავ, მათკერძ ტყვიას ამაფარე!
მორჩა ჩემი სილაღე და მშვიდი ძილი,
ქვა–კლდე გავხდი დედათქვენი უხმოდ მგოდე,
ვაითუ, ბედი სადმე თქვენ წილ ტყვიას ჭედავს,
იცრიცება აგვისტოს ცა... მიხაროდეს?

Into Armury Number of posts : 384 Age : 60 Registration date : 11.12.08

აქაც შემოვიხედეეე, მეგონა ის ლექსი დამხვდებოდა, ამდილით რომ წაიკიტხე რადიოში და სად არის?
scratch

უკარგესი იყო flower

აბა, მაგაზე როგორ დაგწყვეტ გულს, მონატრებულო მარიამო? flower

მთებს ახატია მთები გაღმისა,
ჭრიჭინობლები ხრავენ შავ ღამეს,
ჯერ რა მეტყობა, ღმერთო, დაღლისა,
რო დამღლი, ამ ცის კითხვით დამღალე.
ამ წყალსა და ხმელს ისე შემრიე,
ვარდკაჭაჭებად ვრთავდე გზაწვრილებს,
მთის წვერთნახვევი შორს არ გამფინო,
ლექსებად ისევ ფშავზე დამწვინე.

Guest

ეკატო (ეკა ტალახაძე) wrote:: აბა, მაგაზე როგორ დაგწყვეტ გულს, მონატრებულო მარიამო?

***

მთებს ახატია მთები გაღმისა,
ჭრიჭინობლები ხრავენ შავ ღამეს,
ჯერ რა მეტყობა, ღმერთო, დაღლისა,
თუ დამღლი, ამ ცის კითხვით დამღალე.
ამ წყალსა და ხმელს ისე შემრიე,
ვარდკაჭაჭებად ვრთავდე გზაწვრილებს,
მთის წვერთნახვევი შორს არ გამფინო,
ლექსებად ისევ ფშავზე დამწვიმე.

სანათა, იგივე მარიამ ხუცურაული ("წკაპ" უნდ დაჰკრათ აქა სანათას ახალი ლექსების წასაკითხადა)

Into Armury Number of posts : 331 Age : 61 Registration date : 10.11.08

ვახ, კაცო, ვახ კაცოოო...
ვინა ხართ თქვენა?

ჯერ ლექსი არ შეგრილებულა, ყური არ გამიჩვევია და აჰა...

ვახ თქვე ფეთიანებო თქვენა...

ხალხოოოო... უმადური არ დამიძახოთ, ძალიან მადლობელი ვარ ჩემი ასეთი სიყვარულისა და რეკლამირებისათვის მაგრამ... აბა, მე ვინ და რა ვარ? ჩემისთანა (და უკეთესი) ნეტავ იცოდეთ, რამდენია საარაგვოზე... და ეს ხატულა ფშავი კიდევა ერთია და ანალოგი ზეცაში თორემ დედამიწაზე არასადა ჰყავს და თუ მის რეკლამირებაში შემეშველებით...
აი, მერე ნახეთ თქვენა სანათა...