თემურ ამყოლაძე

Temur Amkoladze

თემურ ამყოლაძე
მწერალი

დაიბადა 1957 წლის 26 თებერვალს.
ავტორია ქრონიკებისა: „მიტროპოლიტ ნაზარის უკანასკნელი დღეები“, „მამია გურიელის გახსენება“, „იზიუმსკები“, „გადავიხედო ვარსკვლავებს იქით“, „წმინდა გიორგის ეკლესიის მცირე ნეკროპოლი“ და სხვანი.
მისი ნაწარმოებები თარგმნილია რუსულ, სომხურ და აზერბაიჯანულ ენებზე.
მინიჭებული აქვს ნიკო ნიკოლაძისა და დავით კლდიაშვილის ლიტერატურული პრემიები.
ცხოვრობს ქუთაისში. არის ჟურნალ „განთიადის“ მთავარი რედაქტორის მოადგილე.

წიგნები:
* დავიწყებული ამბავი (რომანი), რედ. ზურაბ კუხიანიძე ; მხატვ. ოთარ ქანდარია, 1-ლი გამოცემა, ქუთაისი, 1990. - 132 გვ. ; 20 სმ.. - 10000 ც.
* დადეშქელიანების ამბავი (მე-19 საუკუნის ქართული ქრონიკა), რედ. ერეკლე საღლიანი. ქუთაისი: საგამომცემლო ცენტრი, (ქუთაისის შპს "ხომლი ენ"-ის სტ.), 500 ც., - 2014 - ISBN 978-9941-9388-0-1
* ზღვარი (ესეები), ერთტომეული, რედ. როსტომ ჩხეიძე ; მხატვ. გიორგი წერეთელი, ქუთაისი: მოწამეთა, 2008 (ქუთაისის შპს "ხომლი ენ"-ის სტ.), 350ც., 2008, - ISBN 978-99928-535-7-3
* ოცი წლის წინათ (ლექსები), შემდგ. რამაზ ბერეკაშვილი; რედ. გივი ტყეშელაშვილი; მხატვ. გიორგი წერეთელი; ქუთაისი: მოწამეთა, (ს/ს "მანდარიას სტამბა"), 72 გვ., 2007 - ISBN 9789992853511
* ყაჩაღი დვალიშვილები (რომანი-ქრონიკა), თანაავტორი - გივი ტყეშელაშვილი; ქუთაისი: მოწამეთა, (ს/ს ქუთაისის გ. ტაბიძის სახ. N 5 სტ.), 388 გვ., - 1995

ბმულები
* http://gantiadial.simplesite.com/418764868
* https://www.facebook.com/temur.amkoladze.50
* https://www.youtube.com/watch?v=9cJrac4tHZA
* https://www.youtube.com/watch?v=GoUV7IMje4o
* https://youtu.be/8IvqrystYVU
* http://aianews.ge/index.php?newsid=348



ლიტერატურული ჟურნალი „განთიადი"
•Dec 24, 2012

Published on Mar 1, 2012
მწერალი რეზო ჭეიშვილის საიუბილეო თარიღი დღეს ქუთაისის მე-13 და მე-14 საქალაქო ბიბლიოთეკაშიც აღნიშნეს
•Apr 24, 2018

Rioni.TV - თემურ ამყოლაძის გამოსვლა.

ირინა მაკარიძე

დაბრუნდება თუ არა მწერალთა სახლში „მოსწავლეთა სასახლე“?

ლადო პატარიძე „სამართლიანობის აღდგენას“ ითხოვს. ის მწერალთა სახლში „მოსწავლეთა სასახლის“ დაბრუნების იდეით გამოდის


სამართლიანობის აღდგენას ითხოვს ქუთაისის ააიპ კუტურულ, სახელოვნებო და საგანმანათლებლო დაწესებულებათა გაერთიანების მმართველი ლადო პატარიძე: „ისტორიულად, იმ შენონობაში, სადაც „მწერალთა სახლია“, წლების წინ პოინერთა სასახლე მდებარეობდა, 80-იანი წლების დასაწყისში სასახლე ახლანდელი იუსტიციის სახლის ტერიტორიაზე გადაიტანეს, ბოლო წლებში კი მას შენობის გამოცვლამ კიდევ ერთხელ მოუწია.“

პატარიძის თქმით, ის, როგორც ხელმძღვანელი, ზრუნავს გაერთიანებაში მყოფი ორგანიზაციების მენეჯმენტზე და ქალაქის ხელმძღვანელობის წინაშე პერიოდულად სვამს სხვადასხვა საკითხს. მისი თქმით, უმეტეს შემთხვევებში მათი მოთხოვნები დადებითად წყდება. ახლა კი ქალაქის თვითმმართველობის წინაშე მოსწავლეთა სასახლისათვის პირვანდელი შენობის დაბრუნების საკითხს იდეის დონეზე აყენებს. პატარიძის თქმით, საკითხის დადებითად გადაწყვეტის შემთხვევაში, ბევრად გაუმჯობესდება მოსწავლეთა სასახლის მუშაობის ხარისხი.

ლადო პატარიძის იდეას ქალაქის საკრებულოს ფრაქცია „ქართული ოცნების“ თავმჯდომარე მამუკა მღვდელაძე ეხმიანება. მისი თქმით, თავადაც დადიოდა „პიონერთა სასახლეში“, რომელიც ახლანდელ გრიშაშვილის ქუჩაზე მდებარეობდა და მიესალმება სასახლის ძველ ადგილზე დაბრუნების იდეას. მღვდელაძის თქმით, შესაძლებელია მუშაობა და „მწერალთა კავშირისათვის“ საზოგადოება „ქუთაისელის“ შენობაში გადასვლის შეთავაზება. საკრებულოს წევრი მთლიანად გრიშაშვილის ქუჩის „გამოცოცხლების“ გეგმას განიხილავს და იქ, ყოფილი ახალგაზრდული თეატრის შენობის ადგილზე სხვადასხვა კულტურული დაწესებულებების, მათ შორის მუზეუმების გადატანის მიზანშეწონილებაზე საუბრობს.

„მწერალთა სახლში“ მხოლოდ ჟურნალ „განთიადის“ რედაქტორის მოადგილე ბატონი თემურ ამყოლაძე დამიხვდა.

მწერლის თქმით, ვერავითარი სამართლიანობის აღდგენა ვერ იქნება გრიშაშვილის ქუჩაზე მოსწავლეთა სასახლის გადმოტანა. AIAnews-სთან საუბარში თემურ ამყოლაძემ განაცხადა, რომ თავის დროზე მწერალთა კავშირი ამ შენობაში იმიტომ გადმოვიდა, რომ „პოინერთა სასახლეს“ ახალი შენობა აუშენეს. ეს შენობა კი საგანგებოდ მწერალთა კავშირისათვის გადაკეთდა. „ამასთან, ეს შენობა არაფრად ვარგა, ძველი შენობაა, მაშინაც კი, როდესაც გადმოვედით ახალგარემონტებულში, პირველ დღესვე მორიელები ვნახეთ. კედლები ჩამონგრეულია, ჩემი აზრით, მოსწავლეთა სასახლეს ძალიან კარგი შენობა უნდა ჰქონდეს.“ - თქვა თემურ ამყოლაძემ.

რაც შეეხება მწერალთა კავშირის სხვა შენობაში გადამისამართებას, ამყოლაძის თქმით, მწერალთა სახლში მხოლოდ „მწერალთა კავშირი“ არაა, აქ არის ჟურნალ „განთიადის“ რედაქცია, გამომცემლობები „მოწამეთა“ და „უქიმერიონი.“

თუმცა, ამ ორგანიზაციების გარდა „მწერალთა სახლში“ შენობაში ნახავთ ადვოკატურას, საკაბელო ტელევიზიას თუ სხვადასხვა წრეებს.

ჟურნალ „განთიადის“ რედაქტორის მოადგილის თემურ ამყოლაძის განმარტებით, ამ გზით შემოსული თანხები „მწერალთა კავშირის“ არსებობის შენარჩუნებას ემსახურება: „ერთი თეთრი შემოსავალი მწერალთა კავშირს არ აქვს, რომ ან დარაჯი დაიქირავოს ან დამლაგებელი აიყვანოს. ამხელა შენობას შენახვა ხომ უნდა?“

როგორც ბატონმა თემურმა თქვა, მწერალთა კავშირს თანამშრომელთა შტატები არა აქვს, ეს ორგანიზაცია ძირითადად სხვადასხვა ღონისძიებებს, ლიტერატურულ საღამოებს, განხილვებს მართავს და, რადგანაც დარბაზიც არ აქვთ, შეხვედრები საზოგადოება „ქუთაისელის“ შენობაში იმართება.


09.10.2013




ბმული:
* http://aianews.ge/index.php?newsid=348

წიგნის დასახელება – „დადაშქელიანების ამბავი“ (მე-19 საუკუნის ქართული ქრონიკა)
ავტორი - თემურ ამყოლაძე
რედაქტორი - ერეკლე საღლიანი
გამომცემლობის რედაქტორები - მერაბ კეზევაძე, ტარიელ ჭიღვარია
მხატვარი - ავთანდილ აბესაძე
გამომცემლობა - „საგამომცემლო ცენტრი“, ქუთაისი
ISBN 978-9941-9388-0-1
ყდა – რბილი
გამოცემის წელი – 2014
გვერდების რაოდენობა – 572

გაზაფხულს ხელში უჭირავს ქნარი,
ანუ ერთი მართალი წიგნის გამო

„მოდის ზამთარი, მოიპარება,
თან მოსდევს თოვლი, მიჰყვება ქარი
და საქორწილოდ მომზადებულსა
გაზაფხულს ხელში უჭირავს ქნარი“.

ანეტა დადიშკელიანისა, ლექსიდან „გაზაფხული“,
გაზეთი „ივერია“, 1889 წლის 9 აგვისტოს ნომერი.

თემურ ამყოლაძის დოკუმენტური რომანი „დადაშქელიანების ამბავი“ (მე-19 საუკუნის ქართული ქრონიკა) ძალიან საჭირო ნამუშევარია, დაკვირვებითა და ნელიად საკითხავი და, პირადად ჩემთვის, სულ ფანქრით მოსანიშნი ადგილებით...
ვისაც კი იმ დროზე, მაშინდელ საქართველოზე და მეტადრე, ქუთაისზე ან სვანეთზე რამის დაწერა მოუნდება, ამ წიგნს გვერდს ვერ აუვლის, ისეთი დიდი რუდუნებით არის ნაგროვები ვრცელი ფაქტობრივი მასალა და ისეთი დალაგებულია...
ასეთი წიგნები არა გვაქვს, არადა გვჭირდება ხოლმე ძალიან.
ეს მარტო დადეშქელიანების საგა კი არა, იმ დროის პანორამაცაა და კითხვას რომ მორჩები, ის აზრი ჩნდება, რომ დაპყრობილი ქვეყნის ბედისწერაზეა ეს წიგნი...
და ისეთი დაპყრობილი ქვეყნის, რომელსაც ვერ იმორჩილებს დამპყრობელი...
რომ იმორჩილებდეს, მაშინ არც ეს მოხდებოდა: 1857 წლის 22 ოქტომბერს სვანეთის უკანასკნელ მთავარს, კონსტანტინე დადეშქელიანს გასახლების გადაწყვეტილება გამოუცხადა ქუთაისის გუბერნატორმა ალექსანდრე გაგარინმა, შელაპარაკებისას დადეშქელიანმა სასიკვდილოდ დაჭრა ეს უკანასკნელი, მოკლა თუ დაჭრა რამდენიმე იქმყოფიც გუბერნატორის ასაბიიდან. გაქცევის მცდელობისას შეიპყრეს და სამხედრო-საველე სასამართლოს გადაწყვეტილებით ქუთაისში დახვრიტეს...
სანამ უშუალოდ ამ ამბავს მოგვიყვებოდეს, მანამდე ავტორი მარჯვე პარალელს გაავლებს:
„გამოცადებული სიკვდილის ქრონიკასავით არის ეს ამბავი, ოღონდ იქ, მარკესის მოთხრობაში წინასწარ იციან, რაც უნდა მოხდეს და არავინ აფრთხილებს განწირულს, ამათ კი, აქ, დარწმუნებით არ იციან, მხოლოდ გრძნობენ საფრთხეს, მაინც აფრთხილებენ და განწირული არავის უსმენს.
სეირის მაყურებელი კი ორივეგან ბლომადაა, ქუთაისშიც - ამ ნამდვილ ამბავშიც და საუკუნისშემდგომდროინდელ მარკესის სამშობლოშიც“ (გვერდი 244).
თემურ ამყოლაძეს რომ დაველაპარაკე, ნელ-ნელა მივუყვები მეთქი შენგან საჩუქრად გამოგზავნილი წიგნის თავებს, ასე მომწერა:
„ორი არჩევანი მქონდა: ან „მსუბუქად“ დამეწერა და მხოლოდ ამბავი მომეყოლა, ან ასე, ზღვა დოკუმენტები დამეხვავებინა. მაინც ეს ვარჩიე, სხვანაირად, ის საბუთები, რაც ვიპოვე, შეიძლებოდა, ვეღარავის ეპოვნა. თხრობაზე მეტი კვლევა გამომივიდა და ისტორიკოსების საქმეშიც გადავიჭერი, მაგრამ მაინც მგონია, რომ სწორად მოვიქეცი. ისე, მძიმედ საკითხავი გამოვიდა, მეც კი ვერ ვუძლებ მის გაბმულად კითხვას“.
... და მეც მგონია, რომ სწორად მოიქცა და მართალი წიგნიც ამიტომ დაგვიწერა, ისეთი წიგნი, რომლის დღევანდელი თუ სამომავლო მნიშვნელობაც სწორედ ეს სიმართლეა.

მიხო მოსულიშვილი
3 მაისი, 2020



წიგნის დასახელება – „დადაშქელიანების ამბავი“ (მე-19 საუკუნის ქართული ქრონიკა)
ავტორი - თემურ ამყოლაძე
რედაქტორი - ერეკლე საღლიანი
გამომცემლობის რედაქტორები - მერაბ კეზევაძე, ტარიელ ჭიღვარია
მხატვარი - ავთანდილ აბესაძე
გამომცემლობა - „საგამომცემლო ცენტრი“, ქუთაისი
ISBN 978-9941-9388-0-1
ყდა – რბილი
გამოცემის წელი – 2014
გვერდების რაოდენობა – 572

თემურ ამყოლაძე

„აგრაფინა კისკისაო დადიანმა პრინცს მისცაო“ – რა სასიყვარულო ისტორია უკავშირდება ყველასთვის ცნობილ ფრაზას

განთავსების დრო 09:37 1.03.2021

„აგრაფინა კისკისაო დადიანმა პრინცს მისცაო” - ამ ცნობილი ფრაზის მიღმა ქუთაისელი აგრაფინა ჯაფარიძისა და გერმანელი პრინცის პიკანტური სასიყვარულო ისტორიაა.
როგორ დათმო თავადმა დადიანმა ცოლი ამის შესახებ მწერალი თემურ ამყოლაძე გვიამბობს:



აგრაფინა ჯაფარიძე 1855 წლის 26 ოქტომბერს დაიბადა. აგრაფინას დედ-მამას კონსტანტინეს და მელანიას (ისიც ჯაფარიძე იყო) კიდევ ერთი ქალიშვილი ჰყავდათ. კონსტანტინე 1860 ნელს 26 წლისა გარდაიცვალა და მელანია ქალიშვილებთან ერთად გადასახლდა ქუთაისში.
აქ ის 1864 წლის 2 ნოემბერს მეორედ გათხოვდა დაქვრივებულ აზნაურ გიორგი იოსელიანზე.
აგრაფინა ქუთაისის წმინდა ნინოს სასწავლებელში მიაბარეს. როგორც “რეგიონულ კვირასთან” მწერალი თემურ ამყოლაძე ყვება,
21 წლის აგრაფინა თავადზე ტარიელ დადიანზე გათხოვდა, რომელსაც პირველი ცოლი სოფიო შარვაშიძე გარდაცვლოდა და 4 შვილს ზრდიდა.
“აგრაფინას ბედი ძირეულად შეიცვალა 80-იანი წლების დამდეგს. ამ დროს ქუთაისში დაბანაკდა ყუბანის კაზაკ ცხენოსანთა პოლკი ფლიგელ-ადიუტანტის პრინც კონსტანტინე ოლდენბურგის მეთაურობით.
უცოლო პრინცი ოლდენბურგი ქუთაისელი ლამაზმანების ყურადღების ცენტრში მოექცა, მაგრამ ის მხოლოდ ერთი ქალით დაინტერესდა. ქუთაისში მის პატივსაცემად გამართულ წვეულებაზე აგრაფინა ჯაფარიძით მოიხიბლა, Მაგრამ აგრაფინა დაოჯახებული ქალი იყო.
იმასაც ამბობენ, თითქოსდა დიდი თანხის სანაცვლოდ, ოლდენბურგმა აგრაფინასთან განშორება მოსთხოვა, თუმცა სხვა ცნობებით ეს არ დასტურდება”, – გვიყვება მწერალი.
ქუთაისში იმ დროისთვის ათასი მითქმა-მოთქმა ჭორი გავრცელდა, თუმცა ჭეშმარიტება მაშინაც კი არავინ იცოდა. დადიანი საბოლოოდ დათანხმდა, გაშორებოდა ცოლს. პრინცმა აგრაფინა მალევე შეირთო ცოლად, რასაც ქალაქში დიდი მითქმა- მᲝთქმა მოჰყვა.
“პრინცი ქუთაისელი ქალბატონებისთვის სასურველი სიძე იყო, ამ პიკანტურმა სასიყვარულო ისტორიამ მათი გაღიზიანება გამოიწვია. იმდროინდელი გასათხოვარი ქალები მზად იყვნენ “ერთ კოვზ წყალში ჩაეხრჩოთ აგრაფინა”, – ამბობს თემურ ამყოლაძე.
ამის შემდეგ, ქალაქში გავრცელდა გაშარჟებული ლექსი “აგრაფინა კისკისაო, დადიანმა პრინცს მისცაო”, – რომელიც დღემდე დიდი პოპულარობით სარგებლობს.
პრინცი კონსტანტინე ოლდენბურგი, ოჯახთან ერთად, ქუთაისს 1896 წლის 19 ოქტომბერს გამოემშვიდობა. მანამდე 11 და 16 ოქტომბერს ქალაქის თავადაზნაურობამ და ქუთაისის ინტელიგენციამ მას გამოსათხოვარი საღამოები გაუმართეს. ერთ მათგანზე აკაკი წერეთელიც გამოსულა შთამბეჭდავი სიტყვით.
“აგრაფინა თან ახლდა ქმარს პეტერბურგშიც და პარიზშიც.
კონსტანტინე ოლდენბურგი საფრანგეთში 1906 წელს გარდაიცვალა და მისი ცხედარი პეტერბურგში დაკრძალეს. ამის შემდეგ აგრაფინა საქართველოში დაბრუნდა და სიცოცხლის ბოლო წლები ქუთაისში გაატარა”, – გვიყვება მწერალი.
აგრაფინა ჯაფარიძე 1926 წლის 18 ოქტომბერს, ფილტვების შეშუპებით გარდაცვლილა. არავინ იცის სად არის დაკრძალული, შესაძლოა მისი საფლავი რომელიმე ძველ სასაფლაოზე იყოს.

ბმული:
* http://region.kvira.ge/53736/




გერმანელი პრინც ოლდენბურგისა და ქართველი თავადი ქალის ტრაგიკული და პიკანტური სიყვარულის ისტორია
•Feb 28, 2021

region kvira

"აგრაფინა კისკისაო დადიანმა პრინცს მისცაო“

ამ ფრაზის ისტორიის მიღმა, გერმანელი პრინც ოლდენბურგისა და ქართველი თავადი ქალის ტრაგიკული და პიკანტური სიყვარულის ისტორია იმალება.

ძველ ქუთაისში ყველას ახსოვდა ქველმოქმედი ქალი აგრაფინა ჯაფარიძე, რომელმაც ქუთაისში არა ერთი მნიშვნელოვანი საქმე გააკეთა.

ჯერ თავადის და შემდეგ გერმანელი პრინცის ცოლი, ამაყი და ულამაზესი აგრაფინა ჯაფარიძე, იმ დროინდელი საზოგადოებისთვის მიუღებელი ქალი იყო, რომელსაც "საშაყირო" ლექსი მიუძღვნეს.

ბმული:
* https://youtu.be/g2_vdtDF3Sc